Fitoterapija
FITOTERAPIJA
Fitoterapija je metoda lečenja, ublažavanja i sprečavanja bolesti i tegoba upotrebom celih lekovitih biljaka ili njihovih delova (cvetova, listova, korena, itd.) u vidu eteričnih ulja, ekstrakata i drugih izolata ili kao gotovih pripravaka: čajeva, tinktura, masti, kapsula.
Francuski lekar Henri Leclerc (1870-1955.) je uveo u medicinu termin fitoterapija umesto naziva “biljna medicina”. Fitoterapeutske pripravke nazivamo fitofarmaci ili fitoterapeutici.
Fitoterapija je prvi oblik medicine koji je čovek poznavao i prenosio usmenim putem.
Upotreba lekovitog bilja kao terapijskog i profilaktičkog sredstva ima u našem narodu bogatu i dugu tradiciju. O tome najbolje svedoče mnogobrojni stari spisi: Hodoški kodeks, koji se smatra najstarijim kodeksom srpske svetovne medicine (XIV vek), Hilandarski medicinski kodeks broj 517 (XV ili XVI vek), najdragoceniji spomenik srpske medicinske kulture.
Zaharije Stefanović Orfelin je u Velikom Srpskom travniku (1783.) opisao desetine lekovitih biljaka, a Vuk Stefanović Karadžić u Srpskom riječniku (1818.) pisao o upotrebi lekovitih biljaka u narodu.
Osnivač naše botanike dr Josif Pančić i njegov učenik i saradnik dr Sava Petrović (Lekovite biljke Srbije, 1883.), postavili su temelje fitoterapije kod nas.
U svetu se koristi preko 10.000 biljnih vrsta sa lekovitim svojstvima. Prvi pisani podaci o upotrebi lekovitih biljaka potiču iz Kine iz perioda od 3.000 godina pre naše ere.
U 19. veku nemački apotekar Wilhem Selinger je iz opijuma izolovao morfin, što se smatra početkom razvoja posebne nauke o lekovitim delovanjima biljaka, životinjskih organa i nekih minerala, FARMAKOGNOZIJE.
Prvi Institut za proučavanje lekovitog bilja u Srbiji, “Dr Josif Pančić”, osnovao je akademik Jovan Tucakov.
